Serap Aykut ile Tıraş Sohbetler’in ilk konuğu Çağrı Çıtanak: Sakallarımın her santiminde ayrı bir isyan var

Çağrı Çıtanak hem yakın bir arkadaşım hem de uzun süredir müşterim… Devam eden dizisi nedeniyle saçında büyük bir değişiklik yapamıyoruz, ben de düzeltirim. Uğrarken, onunla ilk “Cut It Short” röportajımı yapacağımı düşündüm! Uzun zamandır aynı berbere gitmiş olanlar bilirler ki, berber ile müvekkilinin konuşmasının yolu sohbetin karanlığına, yaş farkına ve samimiyetine bağlı olarak bir şekilde zamanla yolunu bulmaktadır. Ne olduğunu yazmayı uygun buluyorum çünkü yansıtmak istediğim samimi bir tıraş sohbeti …

Söylesene, saçın ve sakalın nasıl?

Aslında saçımla senin aranda nasıl olduğunu sormalıyım (gülüyor). Normalde saçı ve sakalıyla çok sıkıntısı çekecek adam değilim ama sakal sakal değil. Her santimetrekare ayrı bir isyana sahiptir. Hepsi diğer tarafa eğildi. Kirli sakalı yıllarca dağınık göründüğü için kullanamadım. Ayrıca her gün tıraş olmam gereken hızla büyüyor. Bu sakallardan dolayı sette hazırlıklara giren ilk oyuncu oldum. Saç tasarımı sorununu anlatmaya yetecek kadar var. Uyuyacağız. Sana gerçekten sormalıyım, saçım ve sakalım nasıl?

Evet, sakallarınız on kaplan güçlü ve zorlu, ama bence saçınızın hakkını yememeliyiz. Ortalamanın üzerinde bir yoğunluğa ve karaktere sahiptir. Hatırladığınız ilk saç kesimini bizimle paylaşır mısınız?

Bu ilk saç kesimi anısı değil ama bütün seyrek saçlarımın nedeni olabilecek bir anı dünkü gibi aklımda. İstanbul’a geldikten sonra saçlarım seyrelmeye başladı, çocukluğumun ve gençliğimin ilk yıllarında alnı görünmeyen tiplerden biriydim. Neredeyse alnıma kadar saçlarım vardı. Çocukken bu duruma içerlemiştim (çünkü erkek kardeşimin saçları dökülmeye başladı ve erkek kardeşim öyle olmalıydı çünkü öyle olmalıydı)! Tıraş olurken berbere bir çözüm olup olmadığını sordum. En azından her gün gelirsem alnımı kesebilir misin dedim? Elbette adam güldü. Öyle değil, ama yaşlanınca düşüyor dedi. Günlerce, yaşlanıp yaşlanmadığımı görmek için aynada saçıma baktım. Şimdi nasıl istedim! O zaman ne olduysa birdenbire yaşlanmış olmalıyım, şimdi alnım biraz daha hafif (gülüyor).

Aylık düzenli tıraş vesilesiyle, yazma konusunda bazı çalışmalarınız olduğunu biliyorum. Egzersizler nasıl gidiyor?

Azar azar çalışmaya devam ediyorum. Öğrendiğim yeni bir yazma tekniği var. Elimi ve dilim alışmaya çalışıyorum. Ayrıca küçük reklamlar, klipler yazıp çekmeye, fikir üreterek sektörde farklı bir yer bulmaya çalışıyorum. Bunları bitirdikten sonra, yıllardır bahsettiğimiz filmi tozlu raflardan alıp üzerinde çalışmak niyetindeyim. Tabii hayat bu, bakalım ne getirecek, bu dönemde ne kapılar açılacak ne kapılar kapanacak, yaşayacağız, göreceğiz.

Bilinen pandemi döneminde herkes onlarla ilişkileriyle yüzleşmek zorunda kaldı. Kendinle tanışır mısın merak ediyorum. Bu süreç nasıl gidiyor?

Karantina benim için nabız gibi atan bir süreçti. Pek çok şey değişti. Mart ve şimdiki hayatım arasında aynı olan tek şey benim. Bu yüzden kendimle yüzleşmek ve hesaplaşmak için çok zamanım oldu. Hesaplamalar uzun ama benim açımdan şu; Güldüğümüz, sarıldığımız ve bir şey için iyi hissettiğimiz kadar yaşıyoruz. Karantina sürecinde motosiklet kullanmaya başladım. Altın kural, nereye bakarsanız bakın motosikletin gitmesidir. Bu yüzden her zaman gitmek istediğin yere bakıyorsun.

Hayat aynen böyledir. Bunu anladığım andan itibaren gitmek istediğim yere bakmayı öğrendim. Sorarken kendime zarar vermeden bir şey çağırmayı öğrendim. Gerisi cesaret, sabır, çalışma. Tüm tekerleklerimiz düz çalışsın.

Peki Çağrı Çıtanak bu hayatta neyin peşinde?

Bir iz bırakmak derdim. Sanırım bugünlerde kafam biraz değişiyor. Az önce söylediğim tanımla ‘yaşamaktan’ sonra. Gülüyor, sarılıyor, iyi geliyor. İz kalmadı, artık sıkışmadım. Ya biri için bir an iyi olabilirsem, gülebilirsek. Artık başka bir sorunum yok. Canlı. Sadece yaşa.

Son olarak söylemek istediğin bir şey paylaş?