Dünyanın en güzel adasında radyasyon oranı şaşırttı! Çernobil ve Fukuşima’dan daha…
1946’dan 1958’e kadar ABD hükümeti, Marshall Adaları’nda atol denilen birkaç küçük adada 67 nükleer test gerçekleştirdi. Daha sonra hükümet bu bölgeyi yerleşime açmıştır. Burada yaşayan insanlar doğal olarak kansere neden olan radyasyona maruz kaldı.
Columbia Üniversitesi’ndeki araştırmacılar, patlamadan bu yana 60 yıl geçmesine rağmen, bu atollerden dördünden gelen radyasyonun bazı bölgelerde ciddi bir tehdit oluşturduğunu söylüyor. 1986’da patlayan Çernobil santralinin yakınındaki radyoaktif alanlardan ve 2011’de nükleer felakete neden olan Fukusima tsunamisinden 10 ila 1000 kat daha fazla hasarla … Toprak örneklerini analiz ederken, americium-241, sezyum-137, plütonyum konsantrasyonları buldular. -238 ve plütonyum-239,240.
Marshall Adaları nüfusu görece az olsa da, Temmuz 2018’den bu yana 75.000’den fazla insan bu korku içinde yaşıyor. Genellikle büyük bir lagün veya mercan resifini çevreleyen bu bölge, adalar ve atollerin birleşimidir. Ayrıca bazı mercan adalarında sadece birkaç yüz kişi yaşıyor. Örneğin, 2011 nüfus sayımı Enewtak Atolü’nde sadece 664 kişinin yaşadığını belirtti. Bikini Adası ile birlikte Enewtak, araştırmacıların nükleer testler sonucunda “sıfır noktası” olarak belirledikleri iki atolden biriydi.
Araştırmacılar, 1946’dan 1992’ye kadar Amerika Birleşik Devletleri tarafından gerçekleştirilen toplam 1054 nükleer testin bazılarının Marshall Adaları’nda gerçekleştirildiğini, ancak mercan atollerinin bu süre zarfında tüm ABD nükleer testlerinden elde edilen toplam enerjinin yarısından fazlasına dayandığını söyledi. Bikini, 1954’te Castle Bravo olarak bilinen ABD’deki en büyük hidrojen bombası testinin yapıldığı yerdi. Patlama, 2. Dünya Savaşı sırasında Japonya’ya düşenlerden 1000 kat daha güçlüydü.
Raporun yazarları, Bikini Adası’nın yüksek radyasyon seviyeleri nedeniyle yerleşim için uygun olmadığını ve nüfusun bu bölgeden taşınması gerektiğini öne sürdü. Bikini atolünün sakinleri, 1946’da zorla bu bölgeye taşındı ve yiyecek eksikliği ve yetersiz su kaynakları nedeniyle birkaç farklı adaya gönderildi. Araştırmacılar, ABD hükümeti adanın yeniden yerleşim için güvenli olduğunu duyurduktan sonra, bazı Bikiniler 1960’ların sonunda kısa bir süre için Bikini Adası’na döndüler, ancak kısa süre sonra yüksek radyasyon seviyeleri nedeniyle ayrıldılar.
Başka yerlerdeki araştırmacılar, radyoaktif izotopların Enewtak atolündeki Runit Adası’nda da ciddi bir tehdit oluşturduğunu iddia ederek adadaki insanların uyarılması gerektiğini belirtti. Birinci Dünya Savaşı sırasındaki ABD işgalinin ardından adalar 70’li yılların sonlarına kadar ABD topraklarına dahil edildi. Çevre Koruma Ajansı’na göre, bu kadar yakın bir atomik patlamanın yaydığı yüksek radyasyona maruz kalmak cilt yanıklarına ve radyasyon hastalığı olarak bilinen akut radyasyon sendromuna neden olabilir. Ayrıca kanser ve kardiyovasküler hastalık gibi uzun vadeli sağlık sorunlarına da yol açabilir.
Rapor ayrıca, mevcut izotopların okyanusa akışının, yükselen deniz seviyelerinin yanı sıra adanın lagününü ve çevresindeki okyanusu kirletme riskiyle daha da kötüleşeceğine dair endişeleri de gündeme getiriyor. 1980’de büyük bir radyoaktif temizliğin ardından şu anda mercan adasının güneyindeki Enewetak Adası’nda birkaç yüz kişi yaşıyor. Diğer iki atol, Rongelap ve Utirik Bravo testinden kaynaklanan radyasyondan önemli ölçüde etkilendi. Ayrıca Rongelap atolünde, araştırmacılar, Kuzey Naen Adası’nın çalışmada incelenen tüm adalar arasında en yüksek radyasyon seviyesine sahip olduğunu buldular.
Naen üzerindeki toprak örneklerinin de yüksek konsantrasyonlarda radyoaktif izotoplara sahip olduğu bulundu. Araştırmacılar, Naen’deki yüksek radyasyon seviyelerinin nedeninin, adanın Rongelap’teki temizlemeden kaynaklanan atıkların bir kısmı için bir çöplük alanı olarak kullanılması olabileceğini iddia ediyor.
